در روانپزشکی موردی هست که توهم رهایی نام گرفته به این صورت که افراد محکوم به مرگ در لحظه های آخر دچار توهم آزادی می شوند و فکر می کننند که حکم برای انها اجرا نخواهد شد "نقل به مضمون از کتاب درجستجوی معنا
من هم خود دریافته ام معمولا زمانی که به فردی گفته می شود یک بیماری خطرناک مبتلا شده است نمی خواهد آن
را باور کند و مدتی باید بگذرد تا با این مسئله کنار بیاید
زلیگ میگوید : به نظرم توهم رهایی فقط مخصوص محکومین به مرگ نیست زندگی همه ما در توهم خوشبختی و امید به موفقیت ورهایی از مشکلات میگذره در حالی که آنچه در واقع جریان داره چیز دیگری ست که با درونیات ما سر مبارزه داره
حکایت غریبیه